این عبارت معمولا به عنوان پیامی از جانب یک شخص به دوست یا عزیزی که قرار است از محلی دور به سفر برود، استفاده میشود. این پیام بیانگر احترام و ارادت به فرد مورد نظر است و تأکید بر این موضوع دارد که فرصت دوبارهی دیدار یا ارتباط با آن فرد، تا زمان بازگشت او ممکن نیست.