دکتر انوشه در مورد منزلت و جایگاه بیقایقان خود، به عنوان یک انسان بیخانمان و بیآدمی، با شفافیت صحبت میکند. او برجسته میکند که این افراد نیازمند حمایت و توجه جامعه هستند و باید از آنها حمایت شود. دکتر انوشه به اهمیت احترام و توجه به این گروه آسیبپذیر اشاره میکند و بر ضرورت ایجاد فرصتها و شرایط مساعد برای بهبود وضعیت زندگی آنها تاکید دارد.