حافظ می گوید: چگونه شاد شود اندرون غمگینم … به اختیار، که از اختیار بیرون است. این بیت به این معنا است که چطور دل ناشادم را به اختیار خودم شاد کنم. کنترل حالم از دستم خارج شده. نمی توانم آرام بگیرم. انگار که هیچ اختیاری برای زندگی ام ندارم. ایا واقعا اینطور است؟ ایا ما انسانها در مواقعی از زندگی دچار سردرگمی می شویم و ازادی انتخاب نداریم؟