حضور هیچ کس اتفاقی نیست

انسان های هم فرکانس همدیگر را پیدا می کنند.. حتی از فاصله های دور از انتهای افق‌های دور و نزدیک.. انگار. جایی نوشته بود که اینها باید  در یک مدار باشند.. یک روزی .. یک جایی است  که باید با هم ، برخورد کنند آنوقت میشوند همدم، میشوند دوست، میشوند رفیق.. اصلا میشوند هم شکل مهرشان آکنده از همه . حرفهایشان میشود آرامش خنده شان، کلامشان می نشیند روی طاقچه دلتان.. نباشند دلتنگشان میشوی.. هی همدیگر را مرور می کنند.. از هم خاطره می سازند. مدام گوش بزنگ کلمات و ایده ها هستند.. و یادمان  باشد.. حضور هیچکس اتفاقی نیست.