مائده‌های ملکوت (روز بیست و چهارم)

امروز زیارتگاه زیبایی که شیرازی‌ها آن را قدمگاه می‌نامند، میزبان ما شد. جزء بیست و چهارم نکات بسیار زیبایی دارد که دلمان نیامد لااقل به تعدادی از آنها اشاره نکنیم؛ نکاتی که اگر چراغ راه هر انسانی باشد، راه را گم نخواهد کرد: با حرف‌های بیهوده، جار و جنجال راه نیندازید، تا با آن حقیقت را پایمال کنید. دو شرط ورود به بهشت ایمان و عمل صالح است. کسانی که در دنیا از ناحقی‌ها لذت برده و شادی می‌کنند؛ در دنیای دیگر عذاب می‌شوند. خدا به پاس درستکاری بندگان، بدترین کارشان را نیست و نابود کرده و پاداششان را بر اساس بهترین کارشان می‌دهد. ای کسانی که با آلودگی به گناه، به خودتان جفا کرده‌اید، از لطف خدا نا‌امید نشده و توبه کنید که خدا همه گناهان را می‌آمرزد. کتاب آسمانی برای مؤمنین، مایه راهنمایی و درمان است و برای بی‌دین‌ها که گوششان سنگین است، نامفهوم؛ گویا از جایی دور صدایشان می‌زنند. در مقابل بدی با بهترین روش خوبی کن که دشمن را به دوست صمیمی تبدیل می‌کند.