شعر گيلکی « ارثیه پدری » - شاعر اسماعیل

شعر هفتم «ارثیه پدری» این پـِر مال دونی،چرا ایته چاکانی؟ (به خاطر ارث پدری،چرا دست به این کارا میزنی؟) کوجَر بسّه ای که خوشته،سرآخره نُدانی؟ (کجا بزرگ شدی که آخرعاقبت خودتو نمیدونی؟) چندتومانه پول رَه، خدای بنده نیه ی (به خاطر یه مقدار پول،خدا رو بنده نیستی دیگه) همه ی رو هیسنی،هیچه شرمنده نیه ی (تو روی همه وایمیستی،هیچی شرمنده و خجالت زده ت نمیکنه) چند مترزِمی زواره ،تا کی خَنی بدِری ؟ (این زمین و املاکو ،تا کی میتونی نگه داری؟) اینجور دست و پا زنی،کول داکانی هَدِری؟ (که اینجوری دست و پا میزنی و زور زورکی میخای بری جلو؟) زمی زواره دونی، همه یَ آبرو باری (به خاطر زمین و املاک، با آبروی همه بازی می‌کنی) یادا کانی برَره، خواخرِ هَمره قاری (برادرتو فراموش میکنی،با خواهرت قهر می‌کنی) لیاس ِحال دِری،بُن بُنه رایه بینی (شبیه روباه میمونی،زیرزیرکی راهتو میری) دِه شانه گونی بَده،خوشتره تِنها شینی (به بقیه میگی کار بدیه،اما خودت تنهایی میری) این پـِر مال دونی،چرا ایته چاکانی؟ کوجَر بِسّه ای که خوشته،سرآخره ندانی؟