سوره حمد_حجت الاسلام قرائتی_قسمت هفتم «مالک یوم الدین»
لفظ «دین» در معانى گوناگون به کار رفته است: الف: مجموعه ى قوانین آسمانى. «إنّ الدّین عنداللَّه الاسلام» ب: عمل و اطاعت. «للّه الدّین الخالص» ج: حساب و جزا. «مالک یوم الدّین» «یوم الدّین» در قرآن به معناى روز قیامت است که روز کیفر و پاداش مى باشد. «یسئلون ایّان یوم الدّین» مى پرسند روز قیامت چه وقت است؟ قرآن در مقام معرّفى این روز، مى فرماید: «ثم ما ادراک ما یوم الدّین . یوم لا تملک نفس شیئاً و الامر یومئذ للّه»(اى پیامبر!) نمىدانى روز دین چه روزى است؟ روزى که هیچ کس براى کسى کارآیى ندارد وآن روز تنها حکم و فرمان با خداست. «مالک یوم الدّین» نوعى انذار و هشدار است، ولى با قرار گرفتن در کنار آیهى «الرّحمن الرّحیم» معلوم مى شود که بشارت و انذار باید در کنار هم باشند. نظیر آیه شریفه دیگر که مىفرماید: «نبّىء عبادى انّى أنا الغفور الرّحیم . و أنّ عذابى هو العذاب الالیم»به بندگانم خبر ده که من بسیار مهربان و آمرزندهام، ولى عذاب و مجازات من نیز دردناک است. همچنین در آیه دیگر خود را چنین معرّفى مى کند: «قابل التَّوب شدید العقاب»خداوند پذیرنده ى توبه مردمان وعقوبت کننده ى شدید گناهکاران است. در اوّلین سورهى قرآن، مالکیتَ خداوند عنوان شده است، «مالکِ یوم الدّین» و در آخرین سوره، مَلِکیت او. «ملک النّاس» ویدیوهای مرتبط
ویدیوهای جدید
