استاد عبدالباسط سوره مبارکه طارق

سوره طارق هشتاد و ششمین سوره و از سوره‌های مکی قرآن که در جزء ۳۰ قرآن جای گرفته است. طارق به معنای ستاره است و این سوره را از آن رو طارق نامیده‌اند که در آغاز آن، به طارق سوگند یاد شده است. سوره طارق به معاد می‌پردازد و بیان می‌کند خداوند قادر است انسان را پس از مرگ، دوباره زنده کند. این سوره سپس درباره اهمیت قرآن سخن می‌گوید و آن را سخنی قاطع و روشنگر معرفی می‌کند.آیه نهم این سوره از آیات مشهور است که قیامت را «یوم تبلی السرائر: روزی که رازها فاش می‌شود» می‌خواند. از پیامبر(ص) نقل شده هر کس سوره طارق را تلاوت کند، خداوند به تعداد هر ستاره‌ای که در آسمان وجود دارد، ده حسنه به او می‌بخشد.این سوره را به این مناسبت «‌طارق‌» می‌نامند که در آغاز آن به آسمان و طارق سوگند یاد شده است.[۱] طارق در اینجا به معنای ستاره[۲] یا موجودی است که در شب می‌آید.سوره طارق جزو سوره‌های مکی و در ترتیب نزول، سی و ششمین سوره‌ای است که بر پیامبر(ص) نازل شده است. این سوره در چینش کنونی مُصحَف، هشتاد و ششمین سوره است[۴] و در جزء سی‌ام قرآن جای دارد.سوره طارق ۱۷ آیه، ۶۱ کلمه و ۲۵۴ حرف دارد. این سوره به لحاظ حجمی جزو سوره‌های مفصلات (دارای آیات کوتاه) است و از سوره‌هایی است که با سوگند آغاز می‌شوند