خواندن غزل شماره 12 از حافظ | ای فروغِ ماهِ حُسن، از روی رخشان حافظ

خواندن غزل شماره 12 از حافظ | ای فروغِ ماهِ حُسن، از روی رخشان حافظ

غزل شماره 12 از دیوان حافظ، یکی از آثار برجسته ادبیات فارسی است که از دستاوردهای بی‌نظیر شاعر بزرگ ایرانی، حافظ است. در این غزل، شاعر به توصیف زیبایی و جلال فروغ ماه اشاره می‌کند و آن را مقایسه می‌کند با روی رخشان حافظ. او از زیبایی ماه و رخساره‌ی خودش سخن می‌گوید و این دو را با هم مقایسه می‌کند تا نشان دهد که زیبایی طبیعت و رویای انسان همواره به یکدیگر دلگرمی و آرامش می‌بخشد. این غزل از زبان غنایی و شاعرانه حافظ به شنونده‌ها منتقل می‌شود و احساسات و افکار عمیق شاعر را به خوبی به تصویر می‌کشد.