چگونه علم غیب برای پیامبر و امامان تعریف می‌شود؟

علم غیب به دانش و شعوری اطلاق می‌شود که به وسیله آن می‌توان مسائلی را که خارج از دامنه حواس و تجربه‌های ما قرار دارد، مشخص کرد. از آنجا که پیامبران و امامان به عنوان دُرّات الغیب (دریای علم غیب) شناخته می‌شوند، آن‌ها می‌توانند به تأیید و رد اعتقادات، پیش بینی رویدادها و ارائه دستورات الهی در زمینه‌های مختلف، بدون نیاز به ابزارهای حسی و تجربی، بپردازند. به طور خلاصه، علم غیب در اسلام به دانش الهی و آگاهی از پنهان‌های جهان معنوی اشاره دارد که از جانب پیامبران و امامان به ارمغان آمده است.

پاسخ به

×