غزل 325 - حافظ - گر دست دهد خاک کف پای نگارم

گر دست دهد خاک ِ کف ِ پای نگارم، بر لوح ِ بصر خط ِ غباری بنگارم، بر بوی کنار ِ تو شدم غرق و امید است، از موج ِ سرشکم که رساند به کنارم، پروانه ی او گر رسدم در طلب ِ جان، چون شمع همان دم به دمی جان بسپارم، امروز مکش سر ز وفای من و اندیش، زان شب که من از غم به دعا دست برآرم!