روضه دارد ميان هيئت خود گريه ميكند با نوای حاج محمود کریمی

دارد ميان هيئت خود گريه ميكندبا اهل بيت عصمت خود گريه ميكندبا داغ ِ هَتك حرمت خود گريه ميكنددارد براي غربت خود گريه ميكندآتش گرفت خانه اش اما سپر نداشتبين ِچهار هزار نفر يك نفر نداشتمشعل به دستها وسط خانه ريختنديك عده بي هوا وسط خانه ريختنداموالِ خانه را وسط خانه ريختندجمع ِحسودها وسط خانه ريختندبين نماز بود و مجالش نداده اندحتي امان به اهل و عيالش نداده اندبين هجوم بي خبر و يادِ مادر استديوارهاي شعله ور و يادِ مادر استتنها ميان درد سر و يادِ مادر استافتاده است پشت در و يادِ مادر استشكر خدا خميده به ديوار و در نخوردبال و پرش به تيزي مسمار و در نخورداين پير ِسالخورده عصا بر نداشتهآرام تر هنوز عبا بر نداشتهنعلين خويش را به خدا بر نداشتهشيخ ِ حرم عمامه چرا بر نداشتهاورا كشان كشان وسط كوچه ميكِشنددر پيش اين و آن وسط كوچه ميكِشنداين غُصه را به نام مدينه سند زدندبر آه آهِ خستگي اش دستِ رد زدنددر كوچه ها چقدر به آقا لگد زدندميگفت نام فاطمه و حرف بد زدنداز بس دويده خميده شده،بي رمق شدهاين پير ِمردِ غمزده خيس ِ عرق شدهگيرم خميده در بر انظار رفته استپاي برهنه از سر بازار رفته استگيرم به پاي هر قدمش خار رفته استبا دستِ بسته مجلس اغيار رفته استشكر خدا كه پيرهنش پا نخورده استدر زير چكمه ها دهنش پا نخورده است