خدایا شکرت که هستی و برایمان خدایی میکنی

هر روز، جهان است و فرازی و نشیبیاین نیز نگاهی است به افتادن سیبیدر غلغله ی جمعی و «تنها» شده ای بازآنقدر که در پیرهنت نیز غریبیآخر چه امیدی به شب و روز جهان است؟باید همه ی عمر، خودت را بفریبیچون قصه ی آن صخره که از صحبت دریاجز سیلی امواج نبرده است نصیبیآیینه ی تاریخ تو را درد شکسته استاما تو نه تاریخ شناسی نه طبیبی!#فاضل_نظری #موسیقی_سنتی #تنهایی_هم_عالمی_دارد #خدایا_شکرت_که_هستی_و_برایمان_خدایی_میکنی